Czasami tak mam, że denerwuje mnie wszystko. Przede wszystkim myślę sobie, co mogłabym dla siebie zrobić, jak zareagować i przede wszystkim zadbać o siebie. Jestem świadoma swoich potrzeb i celów, ale jednocześnie chciałabym, aby wszystko wyglądało nieco inaczej. Żyję w pewnym matrixie, cały czas pędzę, choć w ogóle tego nie chcę. Tylko czy umiem inaczej?
Zobacz też: Nie umiem odpoczywać i nic mi się nie chce – jakie są tego powody?
Dlaczego tak szybko się denerwuję?
Szybkie denerwowanie się zawsze wymaga pewnego zastanowienia. Kiedy denerwuję się częściej niż zwykle, zazwyczaj utożsamiam to z przebodźcowaniem. Z racji ADHD jestem bardzo wrażliwa sensorycznie, drażnią mnie dźwięki o wysokiej częstotliwości i wiele bodźców jednocześnie. Lubię swoje życie, lubię siebie, lubię ludzi, ale czasami jest mi po prostu trudno, dlatego zdecydowaną większość czasu przebywam sama, w ciszy i spokoju. Mam wrażenie, że dzięki temu rzadziej się denerwuję i mniej odczuwam rozdrażnienie, mimo tego, że w ten sposób jeszcze bardziej zmniejszam sobie tolerancję na bodźce, starając się ucinać każde ich źródło.
Jeśli tak samo, jak ja kiedyś, często odczuwasz rozdrażnienie, to z całego serca polecam Ci znaleźć przyczynę. Ja przez wiele lat żyłam w nieświadomości i nie miałam pojęcia, co powodowało gorsze samopoczucie. Powszechnie mówi się, że takie osoby „są po prostu nerwowe”, jednak moim zdaniem jest to zbyt duże uproszczenie.
Zawsze jest jakiś powód, a znalezienie przyczyny i wsłuchiwanie się w swoje potrzeby, jest najlepszym, co możesz dla siebie zrobić. Nawet jeśli te potrzeby zdają się znacząco odbiegać od potrzeb większości ludzi. To wszystko sprawia, że możesz czuć się inna, gorsza. To nieprawda – mało kto wie, co tak naprawdę jest dla niego dobre, ponieważ skupia się na podążaniu za utartymi społecznie schematami. Dlatego tak ważne jest poznanie siebie, do czego gorąco Cię zachęcam!
Wszystko mnie denerwuje i nic mi się nie chce
Najważniejsze jest zadanie sobie pytania, czy jest to tylko chwilowe, czy też występuje często lub cały czas. Jeśli rzadko doświadczasz uczucia, że wszystko Cię denerwuje i nic Ci się nie chce, przyjrzyj się aktualnym okolicznościom. Przeanalizuj sytuację w domu, w pracy oraz związku i postaraj się znaleźć ewentualną przyczynę. Pomocne jest tu wypisanie wszystkiego na kartce – po prostu weź zeszyt, długopis i punkt po punkcie wypisz wszystko, co Cię w ostatnim czasie zdenerwowało. W ten sposób masz szansę na znalezienie przyczyny i być może nawet rozwiązania trudnej sytuacji.
Ta metoda jest też pomocna, gdy uczucie zdenerwowania i apatii towarzyszy Ci dość często. Regularne rozpisywanie sobie frustrujących momentów i sytuacji pozwala na wdrożenie środków zapobiegawczych lub przynajmniej będzie informacją na Twój temat, którą możesz wykorzystać do dalszej pracy nad sobą. Jeśli jednak stan rozdrażnienia i zniechęcenia do codzienności pojawia się u Ciebie niemal cały czas, konieczna jest natychmiastowa reakcja.
Zachęcam do przeczytania: Co robić gdy mam wszystkiego dość?
Depresja, nerwica, czy zwyczajne przebodźcowanie?
Ciągłe zdenerwowanie i brak motywacji do czegokolwiek może być stanem alarmującym. Chwilowe trudności, rozdrażnienie i apatia są nieodłączną częścią życia każdej z nas, ale w przypadku pogłębiania się tego stanu, warto nie tylko zastanowić się nad przyczyną, ale też sięgnąć po profesjonalną pomoc.
W moim przypadku autorefleksja pomogła w zidentyfikowaniu nieustannego uczucia frustracji – jest to przebodźcowanie. Po głębszej analizie i współpracy z lekarzem psychiatrią okazało się, że jestem osobą neuroróżnorodną – mam ADHD. Zaburzenie neurorozwojowe charakteryzuje się między innymi częstszym uczuciem nadmiaru bodźców, ponieważ mój układ neurologiczny różni się nieco od układu osoby bez ADHD. Ta wiedza pozwoliła mi wdrożyć profilaktykę i opracować moje indywidualne sposoby na radzenie sobie z rozdrażnieniem w wyniku przebodźcowania.
Dlatego tak bardzo zachęcam Cię do poznania przyczyn i kontaktu ze specjalistą, jeśli odnosisz wrażenie, że często się denerwujesz. U Ciebie może to wyglądać zupełnie inaczej niż u mnie, bo każda z nas jest inna. Podobnych objawów doświadczają często osoby z depresją, nerwicą lękową i innymi zaburzeniami, które wymagają profesjonalnej pomocy.
Może Cię zainteresować: Jak przestać wszystko analizować?
Jak pomóc osobie, która jest ciągle zdenerwowana?
Jeśli problem dotyczy bliskiej Ci osoby, warto zastosować kilka praktyk, które mogą pomóc zarówno jej, jak i Tobie:
- Słuchaj uważnie – pozwól danej osobie wyrazić swoje uczucia i myśli. Słuchaj bez przerywania i nie oceniaj. Czasami samo wyrażenie swoich emocji może pomóc w ich rozładowaniu.
- Okazuj współczucie – pokaż, że rozumiesz to zdenerwowanie, i chcesz pomóc. Współczucie pomoże Ci zbudować zaufanie i poczucie akceptacji.
- Zaproponuj techniki relaksacyjne – techniki oddechowe, medytacja lub głębokie relaksowanie może pomóc w zmniejszeniu napięcia i stresu.
- Pomóż w zidentyfikowaniu problemu – jeśli zdenerwowanie wynika z konkretnych problemów, pomóż bliskiej osobie zidentyfikować możliwe rozwiązania.
- Zachęć do wspólnego spędzenia czasu – zaproponuj wspólną aktywność, aby przekierować uwagę na coś pozytywnego i tym samym rozproszyć negatywne myśli.
- Zachęcaj do kontaktu z profesjonalistą – jeśli zdenerwowanie osoby jest chroniczne i znacznie wpływa na jej życie, warto rozważyć kontakt z psychoterapeutą lub psychologiem. Zadaniem specjalisty jest identyfikacja przyczyn i opracowanie skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem.
- Unikaj krytyki – staraj się unikać krytykowania za jej reakcje lub stan emocjonalny, ponieważ mogłoby to pogorszyć sytuację.
- Bądź cierpliwa – pamiętaj, że bliska Ci osoba może potrzebować czasu, aby się uspokoić i znaleźć skuteczne sposoby radzenia sobie.
Pamiętaj, że każda osoba jest inna, dlatego zawsze należy dostosować podejście do jej potrzeb. Jeśli zdenerwowanie wydaje się być bardzo trudne do opanowania lub ma negatywny wpływ na jej zdrowie i funkcjonowanie, warto zwrócić się o pomoc do profesjonalisty.
